Buddyjskość w dwu odsłonach: 환희정사 i 紐西蘭佛光山

Na poczatek odsłona pierwsza czyli placówka Korei 

(tej normalnej) - jest ona nieźle ukryta i na jej ślad trafiliśmy kupując czajnik:) 

Młody chłopak z obsługi dyskontu agd zareklamował nam ją - ale samego miejsca wskazać nie potrafił. To jakoby działanie tajemniczej herbatki która go poczęstowano. Sprawa wyglądała tajemniczo.. Odpowiedni drogowskaz (환희정사 ) wypatrzyłem podczas powrotu z jedenej z wycieczek - wystarczyło zobaczyć dokąd wskazuje.

Droga do świątyni zachęca do medytacji - nachylenie miejscami do 20% dalej nie wiemy czy idziemy w ogóle tam gdzie trzeba.

Drogowskaz na drodze pokazuje: 환희정사 potem tablice wskazują: I.B.M. - raczej niewiele. 

Te znaki powyżej są już daleko od drogi - wreszcie wiemy że to tu.

Jest coraz bardziej stromo.. dookoła busz i jakieś ślady potoku.

Wreszcie dotarliśmy, oczywiście jest też parking dla gości ale spacerek był miły.

Jesienny park świątynny, w miarę możliwości późnej jesieni w NZ dość zielono.

Świątynia medytacyjna właściwa, czyli drewniany domek na uboczu.

Lampiony podsufitowe z wróżbami/ofiarami/życzeniami (wyjaśnienia były nie po naszemu)

Rozłożyliśmy sobie poduszeczki by pochłonąć atmosferę, było późne popołudnie i wnętrze zachęcało miłym ciepłem i zapachem drewna.

Kilka lotosów przed Budda Hall.

Jak zwykle należało wykonać manewr z obuwiem, tu już na wyjściu.

Altanka widokowa do której zaprosiły nas hmm... mniszki?

Widoki były ładne jednak sprawa tajemniczej herbatki jest wciąż zagadką - trzeba będzie tu jeszcze przyjechac kiedyś.






Odsłona druga czyli:  紐西蘭佛光山  - największa świątynia buddyjska w Auckland (Botany).

Już samo wejście i parking wygląda godnie.

No dobra, świątynia nazywa się: Fo Guang Shan i tym razem znaleźć ją łatwo. Zresztą mieliśmy osobiste przewodniczki z Chin i Japonii.

Główny plac i minimalistyczne żywopłoty trawiaste.

Był dzień otwarty więc przewijały się "wycieczki z przwodnikiem" - można było posłuchać co jest gdzie i dlaczego mniej więcej po angielsku.

Tradycyjny dzbanek na kadzidełka.

Dziewczyny idą zadzwonić w dzwon modlitewny i/lub życzeniowy.

Też podejrzewam to samo co w wersji koreańskiej. Tutaj podwieszane do drzewek.

Lampiony zupełnie jak w Japonii. W ogóle ciekawe połączenie motywów Chińskich i Japońskich.

Niezależnie od kraju pochodzenia nawet Budda musi się czasem kimnąć

Nie mam pojęcia co to ale fajne kształty.

Pogadanka z mnichem dla uczniów przystepujących do egzaminów. Posiedzieliśmy i posłuchaliśmy.

A to wejście i wyjście do grobowca tu nazwanego pagodą (no...taka nowoczesna odsłona pagody). Ściany są nieustającymi wodospadami.

Mimo że świątynia jest współczesna to warto ją odwiedzić - kawałek orientu jest tuż za rogiem.