Kiwi gościnnie: Jakiś czas temu w Melbourne

Fajnie jest mieć wifi w samolocie na środku Pacyfiku, fajnie również wreszcie wybrać się gdzieś korzystając z "Trans-Tasman Bubble" -  okazja nadarzyła z uwagi na moją nowa współpracę z dobrze mi znaną firmą od skanerów zębowych. Dwa dni w tygodniu zdalnie z domu robię tam za lokalne guru wymądrzając się no i mam reprezentować firmę na targach i inne takie. 

Taki dodatek do rowerów, jak dla mnie OK.

Wylot to sterta dodatkowych formularzy internetowych osobno dla Australii ogólnie i do stanu Victoria - niezły z tym chaos, dość powiedzieć że całość dopiąłem dopiero na lotnisku gdzie obsługa pustego terminalu pomogła mi sfałszować deklarację wjazdowa podając nieistniejący numer telefonu kontaktowego, mój najwyraźniej jest o cyfrę dłuższy od standardowego... 

Poza tym lotnisko to pałac duchów w maseczkach.

A wiec lecę sobie gadając z Polską, Hiszpanią i Finlandią... bo youtube i inne tego typu serwisy  nie działają niestety.

Bardzo miły dodatek Air NZ i bez dodatkowego wkładu finansowego jak to mówią krajanie, czyli w gratisie.

 Poza tym zawsze jest miło gdy na początku wita cię siedzenie:)

Nim dotarłem na poranne targi o jakiejś okrutnej porannej porze, należało odfajkować poranny rytuał zwany śniadaniem, co około 6 rano daje tylko jedną alternatywę - powstała więc ta recenzja:

O McDonald's gdzieś w centrum Melbourne:

Z porannego menu najlepsza jest musztarda, pewnie dlatego że zawiera gigantyczne ilości cukru (i z tego powodu zadziwiająco dobrze pasuje do kawy). "Salty Chicken fries" to porażka polegająca na dołączeniu torebki z proszkiem do normalnych frytek. Amatorzy wżerania słonego pyłu typu Vegeta palcem z saszetki będą zachwyceni, ja jakoś nie byłem. Z kolei zamówiona eksperymentalnie "frozen cola" w wersji "lime" to zestalona szaro-zielona masa której lepiej nie oglądać przed konsumpcją (zagrożenie skojarzenia typu pleśniowego) - konsumować zresztą lepiej też nie. Stwierdziłem po ostrożnym badaniu tylko zawartość zamrożonego CO2 ze słodkim syropem.Na dnie torebki znalazłem (już po fakcie) "shaker fries bag" - jako żywo przypomina tę torebkę z siedzenia w samolocie...już wszystko rozumiem. 

Smacznego!

Moje poranne i wieczorne spacery wzdłuż rzeki Yara w centrum Melbourne - bo to własnie będzie tematem tego posta - bo to naprawdę piękne miasto:

Z rana niestety jak w każdej dużej metropolii wszędzie widać śpiących bezdomnych. Nie dokumentowałem tego smutnego świadectwa naszych czasów.

Po relaksacyjnych 12 godzinach na targach pierwszego dnia w wygodnych butach i swobodnym odzieniu... 

...dobra, zanim padłem na twarz mimo odcisków i zdartego gradła przeszedłem się nieco okrężną drogą do hotelu:

Seafarers Bridge pomogło mi wrócić na właściwą stronę rzeki:

Seafarers Bridge z daleka:

Nie mam pojęcia co to za ustrojstwo ale wyglądało fajnie:

Nasze centrum konferencyjne w którym odbywały się trzydniowe targi zębologów ADX:

Tym razem spacer przed wschodem słońca  przed drugim dniem tyrki - w drugą stronę rzeki na północny wschód:

Widok z tarasu akwarium Sealife

Totemy na Finders Walk:

Pod tym mostem poranne ptaki urządzały prawdziwy koncert:

Jak widać przy tej technice zdjęciowej, nieco też zmutowały:

Podoba mi się sposób w jaki miasto dba o rzekę:

Poranek w najdalszym punkcie wycieczki czyli "Queen Victoria Gardens" 

Obowiązkowy pomnik rzeczonej Victorii i można zawijać z powrotem na śniadanie:

I ostatni już wieczór spacerów, tym razem idę na południowy zachód:

Ten mostek przy hali targowej już widzieliście ale idę teraz dużo dalej:

W tych dokach po lewej poranne skupisko mew urządziło mi niezły raban za naruszenie przestrzeni osobistej grożąc akcją z Hitchcocka: 

Infrastruktura rowerowa tu naprawdę się pięknie rozwija:

Południowe doki to siedziby dealerów samochodowych oraz godnej przystani dla plastikowych pływających pałaców szejków:

Kładka rowerowo-piesza o nazwie "Webb bridge":

Konstrukcja naprawdę misterna i robi wrażenie szczególne rozświetlona:

I powrót do dzielnicy DFO gdzie znajduje się centrum konferencyjne. Nazwa dzielnicy nieodmiennie wywoływała u mnie skojarzenia z lat 90-tych z "DF0:" co oznaczało..., a zresztą znajdźcie sobie - miłych wspomnień!

Kilka długich ujęć na wietrzny poranek w Dockland:

Teraz będzie anegdota na temat poniższego statku. 

Już po powrocie, rozmawiałem z Vern'em - naszym dochodzącym, już prawie emerytowanym, kierowcą. 

Byłeś w Melbourne? Fajnie - mój dziadek pływał tam na słynnym statku nim przybył do Nowej Zelandii. Gdzieś on chyba stoi w centrum teraz jako muzeum. Jak nazywał się ten statek - może Polly Wood..? No tak: "Polly Woodside", widziałeś go?

Aha...mały świat. O statku Vern opowiedział mi dużo więcej niż przeczytałem na planszach bo muzeum o dzikich porach - wiadomo: zamknięte.

Ostatnie spojrzenie na Melbourne z góry, którego centrum dzięki nocno-porannym spacerom udało mi się wreszcie porządnie zobaczyć:

Wita kraj długiej chmury z klifami na zachodnim wybrzeżu:

Następnego dnia "dzięki" kilku przypadkom w Sydney loty zostały zawieszone, potem znów można, ostatnio ponownie zawiesili  i tak to leci - w jedną i w drugą stronę. 

Ale mi mimo niezłego zachrzanu na targach  - udało się coś nowego zobaczyć.