Przejdź do głównej zawartości

Przeprowadzka - 1380km w 48h

Tydzień przeprowadzkowy był z gatunku tych ciężkostrawnych:

Po pożegnaniu w pracy zaczęliśmy się na serio zwijać z manelami - po trzech latach i przesortowanej - a jakże - skorupce ślimaka z Danii doszły stosy dobra zdobyte tu - a więc do spakowania. Przed środą gdzie o 11 odbierałem ciężarówkę byliśmy mniej więcej gotowi z całym garażem skrzyń i pudeł oraz złożonymi regałami z płaskie paczki - jak ja docenię ten pomysł wkrótce!



Po odebraniu 5,5 tonowego Mitsubishi Fuso i zjechaniu tą kolubryną z naszej góry podjazdowej tyłem zaczęliśmy wrzucać pierwszą turę. Oczywiście nie obyło się bez komplikacji bo gdy tylko ktoś z naszej uliczki chciał wjechać lub wyjechać z dalszych posesji operację trzeba było przerywać, bagaż jako tako mocować, składać platformę i dokonywać podjazdów w przód i tył by jakoś kogoś przepuścić poprzez okoliczne wjazdy do domów.
Więc tak sobie ładowaliśmy radośnie przez 3 godzinki błogosławiąc dobry czas gdy do wynajęcia jest jest też jakiś domek na końcu naszej uliczki i oczywiście spacerują, wchodzą i wjeżdżają tłumy oglądaczy z agentami nieruchomości włącznie.


Ciężarówka została dopakowana do sufitu w przejściu znalazło się miejsce na tandem.


Po upewnieniu się że opiekunka do kotów znajdzie klucz z trudem wygrzebaliśmy się na naszą ulicę wyjąc silnikiem na krótkim pierwszym biegu i ruszyliśmy w drogę do Turangi. 
Wszystko o dziwo dojechało nieprzetasowane i w jednym kawałku - wyładowanie zajęło nam wspólnie do późnego wieczora - a wcześnie rano runda z powrotem do Auckland.

Druga tura pakowania przebiegła już gorzej bo trzeba było upchnąć wszystko co potem nie zmieścimy do Yellow Tardisa. No i jechałem już sam.  Sąsiedzi też nie współpracowali bo musiałem podczas ponownego pakowania robić dzikie manewry aż dziewięć razy by kogoś wpuścić, wypuścić, oklnąć itp.

Koniec końców wyjechałem dopiero o 18... co oznaczało mniej więcej że byłem w Turangi po 23 a rozpakowywanie skończyłem o 1:30 w nocy przy siekającym deszczu. Potem całe 3 godziny "snu" i przed 5 rano wyjechałem w drogę powrotną przy dalej sieczącej ulewie i szarpiącym wietrze i nawale nocnych 18 kołowych ciężarówek z balami drewna wielkości dorodnych sekwoi. Droga była zdecydowanie za długa...ale odstawiłem pojazd z zapasem 20 minut. 
Ręka odpadała mi po szarpaniu się z manualną skrzynię biegów - to srebrne bydlę potrafiło rzucać synchronizację i na skrzyżowaniach nie mogłem wrzucić nic  sensownego - co często kończyło się ruszeniem z trójki czy czwórki i paleniem sprzęgła. Potem dopiero opanowałem podwójne wysprzęglenia i przygazówki - jak w Starze normalnie.
Dotarłem Uberem do domu, zresztą pierwszy i ostatni raz adres wpisałem źle co skończyło się manualnym prowadzeniem kierowcy i... w sumie to nie pamiętam, chyba obudziłem się gdzieś po południu w pustym domu na materacu pod oknem gdzie żonka podała mi herbatkę.

Nie mam żadnej dokumentacji zdjęciowej z części 2 oprócz jednego zdjęcia przy pakowaniu drugiej tury:



Zdjęcie robione bardzo szybko i chyba podczas chowania już aparatu do kieszeni przy ósmej chyba z kolei rundzie manewrowej więc stąd efekt przyśpieszenia - a to dobrze oddaje sytuację bo ostatnie chwile drugiej tury były nerwowe.

Nie polecam z oczywistych względów tego typu maratonów;)


Dalej mieliśmy czas aż do niedzieli na wyprowadzkę.


Potem już było spokojniej, ale dom trzeba było wysprzątać a całą resztę upchnąć w małym Tardisie razem z nami i dwoma kotami.


He, he nie ma tak dobrze - to dopiero pierwsza warstwa.

Były trzy.

Na czwartej pod samym dachem na warstwach koców i szlafroków rezydowały koty. I było to o dziwo najspokojniejszy transport wszech czasów - mogły bezpiecznie wklinować się w puszystą wykładzinę i przez tych kilka godzin - zero problemów. W vanie mieliśmy nieustanny koncert i spacery. Pewnie też dużo ciszej i mniej rzucało.






Na bagażniku wylądował trajk - wreszcie bagażnik na niego nie był używany do transportu desek:)
Przy wyjeździe, na pożegnanie Captain Scott Road, przy takim załadowaniu tradycyjne przyładowanie katalizatorem w rynsztok - i jedziemy!

Żegnamy Auckland!!!





 





Komentarze

  1. NO gratulacje. I czekamy na rozwoj sytuacji w nowym miejscu :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Fajnie, że już macie to za sobą, napisz jak wam się tam mieszka.

    OdpowiedzUsuń
  3. Zbieram materiał więc cierpliwości:) trochę rozgardiasz sprzętowy jest...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

IIIooooo-iiioooo

Przerywamy normalną transmisję by nadać komunikat specjalny: Dziś w godzinach porannych (mniej więcej po późnym drugim śniadaniu) na podjazd posesji (z niemałym trudem, tyłem i na 16 rat) wtoczył się dziwny pojazd. Najprawdopodobniej doszliśmy do wniosku, że po przekroczeniu pewnego wieku trzeba się samemu odwieźć do lokalnych antypodzkich Tworek bo pomysł jest z tych genialno-wariackich. TAK..to były ambulans. A za wiele wieczorów i weekendów później to będzie pojazd kempingowy, na razie jest ładnie ale pustawo: W skrócie: to FIAT Ducato 2.8 JTD 2008' w automacie i dmc do 5500kg. Czyli w sam raz na prawo jazdy w NZ:) Chłopaki w serwisie postarali się, przegląd zaliczony, drobiazgi zrobione a silnik błyszczy. Więc w na blogu nie zabraknie od teraz relacji z postępów budowy. Jak widać na załączonych obrazkach i już wspominałem wcześniej podróżowanie kamperem chwyciło. Do usłyszenia!

Kiwi Funcargo

Dla ciekawych kupiłem praktyczne jeździdło: Toyota Funcargo 1.3 za ok 10tys zl. 110 tys km przebiegu, rocznik 2000, ciemne szyby & owiewki ale też kilka obtarć i jedna plamka rdzy na wgniotce z lewej. Aha i wiem kołpak lewy przedni gdzieś wcięło, trudno. Wszelkie akcesoria z klimą i elektryką oraz łacznie z 5 calowym TV w środku do Japońskiej telewizji NHK, CD, radio i kaseciak odsłanijacy sie zza ekranu - niezły bajer. Szkoda że po japońsku ale jakoś daję radę włączyć radio. W środku syf straszliwy po Chińczykach więc spędziłem deszczowe przedpołudnie na ogarnięciu wszystkiego. Mimo szperania wszędzie nie stwierdziłem obecności rudej czy innych problemów - to zasługa braku zim. Jeździ zupełnie fajnie - trzeba będzie napiąć pasek alternatora bo popiskuje - sprawę na razie załatwiłem antypoślizgowym sprayem z dyskontu. Światła przydało by się przepolerować ale ten model tak ma więc załatwię jak będę miał czym.

Nowy lepszy dwudziesty piąty

  Wkleiłem ten słodki obrazek który dostałem dziś od Ani będąc w pracy  Wkleiłem go bo daje on nadzieję. Jak znacie dotychczasową historię psy i koty to wiecie jaka to niespodzianka... A tej nadziei i niespodzianek pozytywnych możemy bardzo potrzebować w nadchodzącym roku.   Trzymajcie się ciepło i do siego Roku!