Zrób sam Nową Zelandię część XVII - wyjazd solo i rowerolo

Żona na doszkalaniu do mistrzostw z łucznictwa więc w tym tygodniu jadę do Turangi sam.

Dziś sporo budowy i wreszcie długo oczekiwane atrakcje okolicy!
Trzymajcie się oglądacze dziejów napływowych kiwi bo dużo będzie zdjęć.


Jadę wprost z pracy testowo jak wcześnie mogę być na miejscu i starając się przeskoczyć korki na wyjazdówce.
Korków nie udało się uniknąć...
Ale mimo wszystko, poszło sprawnie, bo po jedynie godzince na SH1 Auckland-południe pędziłem już radośnie w kierunku Hamilton.
Tam na stacji "Z": podwójny placek "steak&cheese pie" z wkładką, moje standartowe ekologiczno-energetyczne "V energy" (z naturalnych składników do produkcji masy plasto-żywności).
I dalej w drogę.
Wieczór dopadł w najbardziej krętym miejscu - ale złapałem dobrą ciężarówkę i leciałem w ciemno za nią po serpentynach.
I góra 22:30 byłem w domu dokładnie na rozpoczynający się deszcz.
Zrzuciłem rower i co większe graty z przejścia i spać, trawa na zewnątrz do kolan.

Rano wstaję - ocieniam góry roboty:

Ktoś tu narzucał sporo zdobycznych artefaktów, będzie co robić.

Dziś sobota i tragicznie leje z prognozą do jutra rano a więc lecę z wnętrzami:\

Magia fotografi przerwowo-podklatkowej:

i pyk jest styropian..

i bum..wełenka na to, metodą na żyłkę.

I szuu... teraz zrobiły się poziome stelaże, wycinanie izolacji i opanowanie kabli.

I wjechała pierwsza płyta na  lyżwach z płytek podłogowych dla wymaganego dystansu na parkiet.

 I druga fru! w górę dzięki kreatywnym podnośniku z taśmy z grzechotką. Przy okazji idiotyczny skos pod sufitem powiększył górę opału co wymagało nieco perswazjii fizycznej.

 I ścianka działowa gotowa!

Na dziś dość.


Z wczesnego rana jeszcze trochę wilgotno ale jest szansa  an pogodę. Mam misje bojową - na rozgrzewkę zbadać dlaczego tak się zwiesza drzewo i jest w połowie uschnięte?
Szybka inspekcja wykazała pękniecie - być może od zawieszonej huśtawki - więc po konsultacjach na linii Turangi-Auckland wycinamy "parę gałęzi":

Znaleziona resztka hamaka robiła za dźwignię:

I wycięte i uprzątnięte:

Stos złomu zakrył niezły stosik opału:

Pogoda robi się naprawdę niezła a ja zasłużyłem na wycieczkę rowerową:

Rzut taiahą maoryską od domu mamy rezerwat, czyli taki park dla spacerowiczów i rybaków:

Po niecałej minucie kręcenia bez wspomagania oczom ukazała się rzeka:

Wszelkie ścieżki tamże jeszcze do zbadania bo wróciłem do głównej drogi i pojechałem na szlak - wizytówkę (mało)miasteczkowej turystyki pieszej (i rowerowej)

Szlak jak widać ma kilka wersji, nieuchronnie prowadzi do jednego z mostków, pokazowej farmy pstrągów i niezliczonych miejscówek rybackich.

Dyżurni wędkarze o każdej porze i pogodzie przy głównym moście:

Szlak zaczyna się od dzikich serpentyn na górę

Z każdym piętrem otwierają się nowe widoki, trawa bardziej zielona oraz woda lepiej smakuje.

Ścieżka fantastycznie różnorodna - od szerokiej żwirówki:

Po leśną autostradę:

Pierwszy z mostków co pozwala zamknąć najmniejszą pętlę:

I lecimy dalej- znów przepięknie:

Odjeżdżamy kawałek od rzeki z widokiem na łąki i góry:

Wąska nitka ale super równa, od prędkości furkoczą włoski na łydkach:

I znów do lasu na labirtynt technicznych zakrętów, jest kręto, stromo ale niesamowita adrenalina:

Osobne szlaki - domyślam się że na części pieszej schody i że będzie stromiej:

Seria zakrętów i łuków - tak przeleciałem (głównie bokiem) że mam tylko obrazki z płaskich częsci.

Tak, z drugiej strony były schody:)

Kładki i kupa zabawy:

180 stopni w buszu:

I ostatni już most na krańcu południowym szlaku:

Było świetnie - teraz powrót drugą stroną rzeki!

Drogowskaz do atrakcji ogrodu pstrągów:

Już myślałem że to plakat propadandowy - zapisz się do armii ale i tak fajne jak na muzeum: " Gnaty i czołgi - czego jeszcze więcej mógłbyś chcieć?"

Z drugiej strony mniej dziko - raczej spokojny deptak parkowy wzdłuż rzeki.

Pętelka zrobiona - tablice mówią 13.5km mi jak nic wyszło 18.
Czyżbym tak bardzo driftowałw  tym lesie??

Mijam miłe logo miasteczka i lecę omijając centrum na drugą stronę bo jeszcze mi mało na dziś:

Droga jak w Norwegii

Skręt na park Tongariro w tle widać komarowe wzgórze "Mosquito Hill".

Przy okazji budowy tej elektrowni wodnej powstała nasza osada.

Jestem w Tokaanu - tylko na moment oglądam wejście do gorących źródeł, poza tym niewiele tu jest.

Przy ujściu kanału elektrowni wodnej jest marina w zatoce jeziora Taupo.:

Widoki na rozlewiska - są rampy do spławiania się więc będziemy kajakować!
Być może nawet kiedyś trafi się jakiś żagiel tu na przechowanie.

A to tylko mała zatoka ogromnego jeziora.

Po 34 km wracam do domu na szybką robotę przed wyjazdem z powrotem - koszenie ścieżek podkaszarką by nie brodzić w rosie i mycie vana.

I w drogę do domu, następny raz za tydzień na długi 3 dniowy weekend!