Podróż służbowa na plażę

 To już od początku zapowiadało się na piękną katastrofę gdyż było w rękach urzędu celnego NZ.

Chłopaki tam od zawsze dzielnie walczą z wwożeniem obcych glonów w namiotach, obecnie też pewnie suszonych nietoperzy w plecakach więc nie mają czasu zajmować się germańskimi zrobotyzowanymi skrzyniami co pewnie i tak przewyższają czystością w środku nie jeden szpital. No ale nie ja płacę za tę imprezę - szefowie w Australii przyklepali - więc pojechałem instalować wielką maszynę co robi "ping" co ma dotrzeć na miejsce o czasie, aha.

Połączono to na szczęście z wizytą w samym Auckland u innego klienta gdzie przez 5 godzin zajmowałem się głównie naprawianiem tego co Jego Wysokość Satya Nadella raczył popsuć w ostatnich 'poprawkach' do wszechpanującego nam systemu Windows. Po uprzejmym odrzuceniu propozycji pracy bezpośredniej (już tam mieszkaliśmy:)) pojechałem na wieczór dalej na północ by zgodnie z planem zakwaterować się na cyplu Whangaparaoa w Manly Beach.

Kwatera nad samą plażą z oddzielnym wejściem, dostępem do tarasu i kota:

Po drobnym zwiedzeniu okolicy w poszukiwaniu ekwiwalentu kolacji wspiąłem się do lokalnego centrum handlowego z widokiem na zatokę. 

Ekwiwalent nabyty bo wszystko poza monopolowym zamknięte:)

Następnego dnia, jakaż niespodzianka : maszyna jest jeszcze na cle więc zająłem się i tu naprawianiem Windowsów, nota bene implementując ten sam skrypt który stworzyłem wczoraj by ominąć nowe i bezpieczne oraz  przełomowo-wygodne ustawienia sieci lokalnych najnowszej aktualizacji, które zajmują się głównie ich codziennym odłączaniem. Jakaś logika w tym jest, bo w końcu najbezpieczniejsi będziemy tylko w pełni odcięci od groźnych zasobów lokalnych. A nóż współpracownik coś wymyśli i skasuje nam dysk F:\ albo skopiuje nielegalnie "otoczenie sieciowe" na dyskietkę. 

Po kilku godzinach nie było już co naprawiać - brzmi to jak totalna destrukcja - wiem, niedługo w W11 trzeba będzie instalować oprogramowanie anty-aktualizacyjne dodatkowo płatne. Niestety nie wszędzie da się zainstalować Linuxa.

Po prawdzie zajęło mi to 20 minut + gadki z technikami bo skrypt należało tylko ciut przerobić na warunki zastane, potem jak zwykle po zobaczeniu skryptu i efektów zaproponowano mi pracę.  Więc po zanotowaniu w pamięci nowych perspektyw (ładnie tam;)) w oczekiwaniu na telefon z urzędu celnego za obopólną zgodą gospodarzy udałem się na plażę.

Po południu dostaliśmy wiadomość że już za chwilę i za momencik, najpewniej jutro rano, ciężarówka będzie wysłana. 

I że wszystko, ale to wszystko jest na dobrej drodze bo sprawa została przydzielona bezpośrednio dedykowanemu urzędnikowi, hura!

Kolejna rundka krajoznawcza wieczorna po plażach, ach ciężkie to życie.

Kolejny upalny dzień zawitał, a z nim wiadomość, że najpewniej to transport ulegnie opóźnieniu do popołudnia ale tak naprawdę nie wiadomo do kiedy, bo odpowiedzialny za tę sprawę i bardzo zmęczony upałem urzędnik udał się dziś na wakacje. 

I w ogóle to z nowym zaczynamy korespondencję od początku, taki ekwiwalent: "Pan tu nie stał!", ewentualnie: " Nie mamy Pańskiego płaszcza i co Pan nam zrobi?".

Po zajrzeniu  z rana do labu na herbatkę i pogadanie z technikami znów udałem się w ramach ciężkiej pracy na szlak turystyki krajoznawczej. Tak do 14-15-tej minimum bez szans że się coś zmieni bo nowy urzędnik musi przeczytać wszystkie dokumenty porzucone łukiem gotyckim w jakimś zapyziałym kącie przez poprzedniego (z tabliczką: "tu rzucać w czortu jak idziesz na urlop").

I co gorsza je jeszcze zrozumieć naliczając odpowiednie cło, myto, podatek oraz dodatek karny za nieuchronną germanizację przemysłu stomatologicznego NZ.

Celem dzisiejszego pracowitego dnia jest więc zdobycie kawałka szlaku z którego musieliśmy kiedyś tu zrezygnować z powodu deszczu. 

Tak to już kiedyś było ale to drzewo robi wrażenie za każdym razem.

Jak widać jestem bardzo smutny z powodu opóźnień:

Susza że nawet wodospad w buszu wysechł:

Wąż na drodze!

A fakt, nie jestem w Australii...przewijamy dalej.

Tutaj kiedyś byliśmy ale trzeba było się ewakuować z powodu deszczu:

Dziś panoramy wyszły o wiele lepiej:

Wyspa Tiritiri Matangi a w tle półwysep Coromandel:

Tu jest największe zagęszczenie Chińczyków:

A tędy idę dalej szlakiem, pusto i przyjemnie:

Potem jak z głębokim żalem zawiadomiłem zleceniodawcę że muszę tu zostać dzień dłużej:

Zejście na najdalszą plażę półwyspu:

Różowa plaża robi wrażenie, nawet zalana przypływem:

I już z powrotem przy parkingu:

I zgadnijcie co dalej? 

Oczywiście maszyna dotarła dopiero około 19-tej po mojej eskapadzie, obiedzie i drzemce, gdzie nie bez trudności została po nocy zainstalowana, było chłodno i przyjemnie i z przygodami typu spawanie na szybko nóg stołu który zaczął się pod nią składać.

Oto przyczyna całego zamieszania:

Podróż służbowa - 4 dni na plaży z przerwą na szlak pieszy i wieczorną naukę spawania migomatem:)

Firma Smart Facet Consulting "lubi to".

A złom w Auckland odwiedziłem dwukrotnie:)