Przejdź do głównej zawartości

Szczwana gżegżółka - Sly Cuckoo

 Wiem, bywam złośliwy.




Ale przecież to świetna nazwa dla łodzi w Nowej Zelandii,  no i dopisałem przecież tłumaczenie.

Podpinamy i jedziemy na dziewiczy rejs:


Szybko i sprawnie dzięki treningowi na podwórku postawiliśmy maszt


I spławiliśmy jednostkę nie topiąc ani samochodu ani pobocznych komponentów.


Wiaterek był rekreacyjny w sam raz na pierwszy raz.















Na środku zatoki zaskoczyła nas flauta więc skorzystałem z okazji na kąpiel:


Woda jest super 


Tutaj usiłuję pchać gżegżółkę za pomocą przedłużacza steru:





Dalej nic nie wieje:



Na te okoliczność przydało się rozważnie zabrane wiosło i wygodne miejsce na pływaku do aplikacji napędu manualnego. 


Potem powiało na tyle że godnie zawinęliśmy do kei już bez pagaja. Na pierwszy raz wystarczy - już wiemy co i jak i wkrótce wracamy na dalszą przejażdżkę z większą dokumentacją fotograficzną.


W pracy urządziłem konkurs na wymawianie nazwy łodzi, na razie wygrała znajoma kanadyjka:

"Shhhchuuana Gsheshooka" !!!!
Lokalizacja: Wharf Road, Waikato 3381, Nowa Zelandia

Komentarze

  1. A&R28 grudnia 2020 05:36

    Duzo ludzi pyta co tam jest napisane i co to za jezyk ?
    Nazwa typowo Nowo zelandzka hihi

    OdpowiedzUsuń
  2. Bryxon28 grudnia 2020 10:28

    Hehe, noo...na razie niewiele widziało ale nadrabiamy. Moje weekendy są poza normalnymi więc nie mamy tłumów dookoła co ma swoje zalety.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wspomnienie wysp psów i kurczaków - Cook Islands - Rarotonga cz.II

No i mamy obiecaną,część II Vayanga Itu Na początku wrzucam rewers słynnego banknotu i opowiem jego historię - a że bywam złośliwy to na awers z gołą babą musicie przewinąć do samego końca! Na tej stronie mamy boga morza (Tangaroa) oraz tubylca w swojej łodzi o zachodzie słońca, oraz w tle lokalne monety. By rozpocząć jakoś tę historię w tym miejscu powiem tylko że na drugiej stronie znajduje się niewiasta płynąca topless na rekinie z kokosem w ręku z czym wiąże się legenda: Folklor głosi, że we wschodniej Polinezji żył bóg oceanu zwany Tinirau. Mieszkał na pływającej wyspie zwanej Świętą Wyspą Motu-Tpau, a o jego ukochanej Inie opowiada piosenka z wyspy Mangaia.  Legenda mówi, że Ina zanurzyła się w morzu w poszukiwaniu Tinirau i najpierw wezwała ryby, aby jej pomogły. Były za małe i została wrzucona ledwie do płytkiej laguny. Cztery próby doprowadziły ją jedynie do zewnętrznej rafy, a ryby, które próbowały jej pomóc, zostały trwale naznaczone biciem, jakie im zadawała. Wtedy rekin mo
1 komentarz
Czytaj więcej

Round the Goory - jeszcze raz

Wilka, jak mówią, ciągnie do lasu.  Obecnie jako że mamy już zaawansowaną jesień można raczej przy okazji dostać w lesie wilka. Jakkolwiek nie patrzeć upatrzyłem sobie pewne wyzwanie do zrealizowania nim ogarnie nas mroźna zima - uhu, ha.: Czyli w dzień dwanaście w nocy dwa - Finowie zakładaliby pod wieczór podkoszulki ale z drugiej strony pewnie by wygineli Grecy....ale do brzegu: Wyzwanie polegało na zrobieniu podobnej rundki jak kiedyś urodzinowo samochodem. Dookoła masywów Pihangi i Tihii, Tongariro z Mt Ngauruohe oraz niemalże wiecznie śnieżnego Ruapehu -  tym razem rowerem . Miało być jak za starych czasów - czyli rower, wszystko ze sobą: namiot ,śpiwór, mata, tratatata i pewnie udowodnienie samemu sobie że jeszcze cały czas mogę.  Taki to syndrom wieku średniego - nic nie poradzisz. Przygotowania do planowanej pętli prawie dwustu kilometrów trwały nieco ale i tak nie obyło się oczywiście bez improwizacji na ostatnią chwilę - tych McGyverowych, co ratują sytuację za pięć dwunast
1 komentarz
Czytaj więcej

Jesień i zima idzie - nie ma na to...

 Witam po dluższej przerwie na kolejną w miarę możliwości bierzącą porcję Nowozelandzkiego grochu z kapustą lub lokalnie - fish&chips. Dziś będzie o kilku wyrwanych letnich dniach z objęć cyklonów i huraganów, jak zwykle dział rowerowy, remontowo-budowlany z prawie finalizacją kuchni,i inne nieokreślone takie tam. Dział związany z drukiem 3d przekroczył objętościwo moje wszystkie wyobrażenia i znajdzie miejsce w dedykowanej serii. Mieliśmy po drodze jak już wiecie sezon cyklonów, trafiło też w Australię ale Ozzi mieli fart i wir kategorii czwartej wbił się w kontynent w takim miejscu że tylko nawodnił pustynię i zdemolował dwa składziki na rękawice bokserskie dla kangurów. Potem, jak to w życiu, nastąpiła jesień i o dziwo zaskoczyła piękną pogodą.  Zaczniemy jednak od zbiorów lokalnych, było więcej, ale zostały spożyte (pomidory i truskawki): Było bardzo dużo żółtych cukinii, wszystkie zdecydowanie za dobre by dały sie upolować na czas. Papryka wprawdzie po sąsiedzku ale też lokaln
4 komentarze
Czytaj więcej