Przejdź do głównej zawartości

Miasto ogrodów, placów i...miejsc pamięci ANZAC - CHC odsłona druga

Kolejna odsłona miasta Christchurch, tym razem postanowiłem zobaczyć w końcu "te ogrody" (City of Gardens), a że mamy wiosnę to okazja dobra.

Nie to żebym sam wybierał klientów i instalację ale zawsze to milej niż w zimie.

Do porannej pracy wybrałem szlak wzdłuż Avon River. Mniej więcej po drodze, ale z ładnymi widokami




Christchurch ma sporo zabudowy kolonialnej:



Jak widać niektórzy bez skrępowania kamperują w środku miasta.
Wyglądało na pojazd brodatych aktywistów którzy otwierają oczy i głoszą prawdę. No i fajnie.


Elektryczne hulajnogi Lime dotarły też do nas! Po południu była jazda testowa do ogrodu botanicznego.




Szlak nie zawsze jest idealnie wzdłuż rzeki ale ciężko się zgubić



Kot na dobry poranek!


Aż tak daleko nie idę, niestety juz pora do pracy i musiałem opuścić spacerową ścieżkę.

Po południu udało się skończyć dość wcześnie, a więc dalej za zwiedzanie!
Hulajnogą dojechałem do centrum i znanego już mostu pamięci (Bridge of Remembrance):


Pozdrowienia dla Piotra i jego ukochanej wyspy:


Rozmaryn jest tu kwiatem pamięci nierozerwalnie połączonym z ANZAC day i klęską pod Gallipoli podczas I Wojny Światowej, więc i na moście cytat z Hamleta:


Rzeka wije się przepięknie przez całe miasto, podążyłem więc za nią.





Tylne wejście do ogrodów botanicznych przez park szpitalny:



Sporo już kwitnie.


Można było zadzwonić, zadzwoniłem do żony:)


Ogród "skalny":





Bardzo przyjemny labirynt wśród stawów i rzeczek.


Żebyśmy nie zapomnieli gdzie jesteśmy, są też lokalne symbole:




Ogród różany musi poczekać na pełnię sezonu, wszystko ładnie przygotowane ale nie ma głównych występujących


Za to w centrum można zsynchronizować sobie gps z zegarem;)


Jak zwykle drzewa są tematem numer jeden ogrodu:



Schody smoleńskie???
Na szczęście mieszkamy w kraju gdzie to tylko schody dla kaczek, oj...wróć, nie tak miało być.



Skwer pod wejściem głównym do ogrodów skąd musiałem już zebrać się na lotnisko.


Ponownie plac związany z tymi co nie wrócili. Życie tu jak widać toczy się dalej.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Wspomnienie wysp psów i kurczaków - Cook Islands - Rarotonga cz.II

No i mamy obiecaną,część II Vayanga Itu Na początku wrzucam rewers słynnego banknotu i opowiem jego historię - a że bywam złośliwy to na awers z gołą babą musicie przewinąć do samego końca! Na tej stronie mamy boga morza (Tangaroa) oraz tubylca w swojej łodzi o zachodzie słońca, oraz w tle lokalne monety. By rozpocząć jakoś tę historię w tym miejscu powiem tylko że na drugiej stronie znajduje się niewiasta płynąca topless na rekinie z kokosem w ręku z czym wiąże się legenda: Folklor głosi, że we wschodniej Polinezji żył bóg oceanu zwany Tinirau. Mieszkał na pływającej wyspie zwanej Świętą Wyspą Motu-Tpau, a o jego ukochanej Inie opowiada piosenka z wyspy Mangaia.  Legenda mówi, że Ina zanurzyła się w morzu w poszukiwaniu Tinirau i najpierw wezwała ryby, aby jej pomogły. Były za małe i została wrzucona ledwie do płytkiej laguny. Cztery próby doprowadziły ją jedynie do zewnętrznej rafy, a ryby, które próbowały jej pomóc, zostały trwale naznaczone biciem, jakie im zadawała. Wtedy rekin mo

Round the Goory - jeszcze raz

Wilka, jak mówią, ciągnie do lasu.  Obecnie jako że mamy już zaawansowaną jesień można raczej przy okazji dostać w lesie wilka. Jakkolwiek nie patrzeć upatrzyłem sobie pewne wyzwanie do zrealizowania nim ogarnie nas mroźna zima - uhu, ha.: Czyli w dzień dwanaście w nocy dwa - Finowie zakładaliby pod wieczór podkoszulki ale z drugiej strony pewnie by wygineli Grecy....ale do brzegu: Wyzwanie polegało na zrobieniu podobnej rundki jak kiedyś urodzinowo samochodem. Dookoła masywów Pihangi i Tihii, Tongariro z Mt Ngauruohe oraz niemalże wiecznie śnieżnego Ruapehu -  tym razem rowerem . Miało być jak za starych czasów - czyli rower, wszystko ze sobą: namiot ,śpiwór, mata, tratatata i pewnie udowodnienie samemu sobie że jeszcze cały czas mogę.  Taki to syndrom wieku średniego - nic nie poradzisz. Przygotowania do planowanej pętli prawie dwustu kilometrów trwały nieco ale i tak nie obyło się oczywiście bez improwizacji na ostatnią chwilę - tych McGyverowych, co ratują sytuację za pięć dwunast

Jesień i zima idzie - nie ma na to...

 Witam po dluższej przerwie na kolejną w miarę możliwości bierzącą porcję Nowozelandzkiego grochu z kapustą lub lokalnie - fish&chips. Dziś będzie o kilku wyrwanych letnich dniach z objęć cyklonów i huraganów, jak zwykle dział rowerowy, remontowo-budowlany z prawie finalizacją kuchni,i inne nieokreślone takie tam. Dział związany z drukiem 3d przekroczył objętościwo moje wszystkie wyobrażenia i znajdzie miejsce w dedykowanej serii. Mieliśmy po drodze jak już wiecie sezon cyklonów, trafiło też w Australię ale Ozzi mieli fart i wir kategorii czwartej wbił się w kontynent w takim miejscu że tylko nawodnił pustynię i zdemolował dwa składziki na rękawice bokserskie dla kangurów. Potem, jak to w życiu, nastąpiła jesień i o dziwo zaskoczyła piękną pogodą.  Zaczniemy jednak od zbiorów lokalnych, było więcej, ale zostały spożyte (pomidory i truskawki): Było bardzo dużo żółtych cukinii, wszystkie zdecydowanie za dobre by dały sie upolować na czas. Papryka wprawdzie po sąsiedzku ale też lokaln