Powrót na ścieżkę i do pobliskiego sadu

Wróciliśmy na ścieżkę Oakley Creek.

Tym razem pieszo, rodzinnie i podczas chwilowego przejaśnienia w sobotnie popołudnie:

Strumień jak to strumień szumi wesoło.

I wygląda też dziko - dalej jesteśmy w środku naszych przedmieść a wygląda jak rasowy busz.

Ścieżka cały czas meandruje w mini kanionie.

Wodospad w całej okazałości.

Wygląda jak jesień a mamy hmm.. środek zimy?

Kanion powoli się rozszerza.

Po drodze jest strzałka do pokazowego sadu gdzie uprasza się o nie zrywanie jadalnych owoców ale oczywiście można sobie pooglądać wszystko z bliska:

Nie mam pojęcia co to jest ale może być smaczne.

Ten sam problem tu.

Aha! to już swojskie mandarynki.

Na górze cytryny, na dole limonki:

Nad wszystkim piętrzyły się bananowce niestety owoców akurat brak:

Nic tylko zostać rolnikiem... Powiedzenie aby do wiosny tu się raczej nie sprawdza. 

Dobra, będzie lało i chłodno ale jest co jeść.